Vanwege de economische crisis die in Spanje hard toesloeg werd de op 1 janurai 2008 afgeschafte vermogensbelasting in 2011 opnieuw tijdelijk ingevoerd. Het gaat hier over de Impuesto sobre el Patrimonio (IP) die alleen zou gelden voor de jaren 2011 en 2012 maar die anno 2018 nog steeds actief is in Spanje. Maar wat is dit eigenlijk en krijgt iedereen ermee te maken?
De IP is een vermogensbelasting die zowel door residenten als niet-residenten betaald dient te worden over het vermogen als men als fiscaal-resident wordt gezien (o.a. via de 183-dagenregeling). Als je een resident of ingezetene bent van Spanje moet je belasting betalen over het wereldvermogen. Als je niet-resident of geen ingeschreven bent betaal je belasting over het vermogen in Spanje.
Naast de kadastrale waarde van een onroerend goed moet men ook aangifte doen over het gemiddelde banksaldo en andere bezittingen, zoals luxe kapitaalgoederen, levensverzekeringen, aandelen en obligaties etc. De directe vermogensbelasting wordt geïnd door de autonome regering.
Men hoeft als resident en niet-resident pas een vermogensbelasting te betalen als men een vermogen heeft boven de 700.000 euro met vrijstelling voor een eigen (hoofd)woning (vivienda habitual) 300.000 euro (geldt niet voor niet-residenten want die hebben geen hoofdwoning in Spanje).
Het merendeel van de mensen die fiscaal resident zijn in Spanje betaalt geen Impuesto sobre el Patrimonio omdat men de belastingvrije voet van 700.000 + 300.000 euro niet haalt. De IP wordt geheven per persoon en echtgenoten worden apart belast.
Belastingvrije voet
De belastingvrije voet voor residenten in Spanje is voor de vermogensbelasting 700.000 euro + 300.000 euro vrijstelling voor de eerste woning.
De belastingvrije voet voor niet-residenten in Spanje is voor de vermogensbelasting 700.000 euro. De 300.000 euro vrijstelling voor de eerste woning geldt niet omdat een niet-resident officieel niet in Spanje ingezetene is maar een tweede huis of vakantiewoning heeft.
De inning van de vermogensbelasting gebeurt door de autonome regeringen. Deze regioregringen mogen binnen bepaalde bandbreedtes hun eigen tarieven en vrijstellingen vaststellen waardoor de IP in Andalusië anders kan zijn dan in de Comunidad Valenciana of Catalonië.
